بلاک چین لیست رو به رشدی از رکوردها به نام بلوک است که به طور ایمن با استفاده از رمزنگاری به هم مرتبط شده اند. هر بلوک حاوی یک هش رمزنگاری از بلوک قبلی، یک مهر زمانی و داده‌های تراکنش است (به طور کلی به صورت درخت Merkle نشان داده می‌شود، جایی که گره‌های داده با برگ‌ها نشان داده می‌شوند).
مهر زمانی ثابت می کند که داده های تراکنش زمانی وجود داشته است که بلوک برای ورود به هش آن منتشر شد. از آنجایی که بلوک ها هر کدام حاوی اطلاعاتی در مورد بلوک قبلی هستند، یک زنجیره تشکیل می دهند که هر بلوک اضافی بلوک های قبل از خود را تقویت می کند. بنابراین، بلاکچینها در برابر تغییر داده‌های خود مقاوم هستند، زیرا پس از ثبت، داده‌های هر بلوک معینی را نمی‌توان بدون تغییر همه بلوک‌های بعدی به‌طور عطف به ماسبق تغییر داد.
بلاک چین ها معمولاً توسط یک شبکه همتا به همتا برای استفاده به عنوان دفتر کل توزیع شده عمومی مدیریت می شوند، جایی که گره ها به طور جمعی به یک پروتکل برای برقراری ارتباط و اعتبارسنجی بلوک های جدید پایبند هستند. اگرچه سوابق بلاک چین غیرقابل تغییر نیستند زیرا فورک ها امکان پذیر است، بلاک چین ها ممکن است با طراحی ایمن در نظر گرفته شوند و نمونه ای از یک سیستم محاسباتی توزیع شده با تحمل خطای بیزانسی بالا باشند.
این بلاک چین توسط یک شخص (یا گروهی از افراد) با استفاده از نام ساتوشی ناکاموتو در سال 2008 به عنوان دفتر کل تراکنش های عمومی ارز دیجیتال بیت کوین بر اساس کار استوارت هابر، دبلیو اسکات استورنتا و دیو بایر رایج شد. هویت ساتوشی ناکاموتو تا به امروز ناشناخته باقی مانده است. پیاده سازی بلاک چین در بیت کوین، آن را به اولین ارز دیجیتالی تبدیل کرد که بدون نیاز به یک مرجع قابل اعتماد یا سرور مرکزی، مشکل دو برابری را حل کرد. طراحی بیت کوین الهام بخش دیگر برنامه ها و بلاک چین هایی است که برای عموم قابل خواندن هستند و به طور گسترده توسط ارزهای دیجیتال استفاده می شوند. بلاک چین نوعی ریل پرداخت در نظر گرفته می شود.
بلاک چین های خصوصی برای استفاده تجاری پیشنهاد شده اند. Computerworld بازاریابی چنین بلاک چین های خصوصی شده بدون مدل امنیتی مناسب را "روغن مار" نامید. با این حال، دیگران استدلال کرده‌اند که بلاک‌چین‌های نیازمند مجوز، اگر با دقت طراحی شوند، ممکن است غیرمتمرکزتر و در نتیجه در عمل امن‌تر از بلاک‌های بدون مجوز باشند.
تاریخ
رمزنگار دیوید چاوم برای اولین بار در پایان نامه خود در سال 1982 با عنوان "سیستم های کامپیوتری تاسیس، نگهداری و مورد اعتماد توسط گروه های مشکوک متقابل" پروتکلی شبیه به بلاک چین را پیشنهاد کرد. کار بیشتر بر روی زنجیره ای از بلوک های امن رمزنگاری شده در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا شرح داده شد. آنها می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مُهرهای زمانی سند قابل دستکاری نباشد. در سال 1992، هابر، استورنتا و دیو بایر درختان مرکل را در طرح گنجانیدند، که کارایی آن را با امکان جمع‌آوری چندین گواهینامه در یک بلوک بهبود بخشید. تحت شرکت Surety، هش های گواهی سند آنها از سال 1995 هر هفته در نیویورک تایمز منتشر می شود.
اولین بلاک چین غیرمتمرکز توسط شخصی (یا گروهی از افراد) به نام ساتوشی ناکاموتو در سال 2008 مفهوم‌سازی شد. ناکاموتو طراحی را به شیوه‌ای مهم با استفاده از روشی شبیه به Hashcash بهبود بخشید تا بلوک‌ها را بدون نیاز به امضای یک طرف مورد اعتماد و امضای آنها، مهر زمانی کند. معرفی یک پارامتر دشواری برای تثبیت سرعت اضافه شدن بلوک ها به زنجیره. این طرح در سال بعد توسط ناکاموتو به عنوان یکی از اجزای اصلی ارز دیجیتال بیت کوین اجرا شد، جایی که به عنوان دفتر کل عمومی برای تمام تراکنش های شبکه عمل می کند.
در آگوست 2014، حجم فایل بلاک چین بیت کوین، حاوی سوابق تمام تراکنش‌های انجام شده در شبکه، به 20 گیگابایت (گیگابایت) رسید. در ژانویه 2015، حجم آن تقریباً به 30 گیگابایت رسید و از ژانویه 2016 تا ژانویه 2017، اندازه بلاک چین بیت کوین از 50 گیگابایت به 100 گیگابایت افزایش یافت. اندازه دفتر کل تا اوایل سال 2020 از 200 گیگابایت فراتر رفته بود.
کلمات block و chain به طور جداگانه در مقاله اصلی ساتوشی ناکاموتو استفاده شد، اما در نهایت تا سال 2016 به عنوان یک کلمه واحد، blockchain رایج شد.
طبق گفته Accenture، کاربرد تئوری انتشار نوآوری‌ها نشان می‌دهد که بلاک چین‌ها در سال 2016 به نرخ پذیرش 13.5 درصدی در خدمات مالی دست یافتند، بنابراین به مرحله پذیرش اولیه رسیدند. گروه‌های تجاری صنعتی برای ایجاد مجمع جهانی بلاک چین در سال 2016، که ابتکار اتاق تجارت دیجیتال است، پیوستند.
در می 2018، گارتنر دریافت که تنها 1 درصد از مدیران ارشد فناوری اطلاعات هر نوع پذیرش بلاک چین را در سازمان خود نشان داده اند و تنها 8 درصد از مدیران ارشد فناوری اطلاعات در کوتاه مدت در «برنامه ریزی یا [نگاه کردن به] آزمایش فعال با بلاک چین بودند». برای سال 2019، گارتنر گزارش داد که 5 درصد از مدیران ارشد فناوری بر این باور بودند که فناوری بلاک چین یک «تغییرگر بازی» برای تجارت آنها است.
ساختار
بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال غیرمتمرکز، توزیع شده و اغلب عمومی است که شامل رکوردهایی به نام بلوک است که برای ثبت تراکنش ها در بسیاری از رایانه ها استفاده می شود، به طوری که هر بلوک درگیر را نمی توان به صورت ماسبق تغییر داد، بدون تغییر همه بلوک های بعدی. این به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا معاملات را به طور مستقل تأیید و حسابرسی کنند.
نسبتا ارزان یک پایگاه داده بلاک چین به طور مستقل با استفاده از یک شبکه همتا به همتا و یک سرور مهر زمانی توزیع شده مدیریت می شود. آنها با همکاری توده ای که توسط منافع شخصی جمعی تقویت می شود تأیید می شوند. چنین طراحی گردش کار قوی را تسهیل می کند که در آن عدم اطمینان شرکت کنندگان در مورد امنیت داده ها حاشیه ای است. استفاده از بلاک چین ویژگی تکرارپذیری بی نهایت را از دارایی دیجیتال حذف می کند. این تایید می کند که هر واحد ارزش تنها یک بار منتقل شده است، و مشکل طولانی مدت هزینه مضاعف را حل می کند. یک بلاک چین به عنوان یک پروتکل تبادل ارزش توصیف شده است. یک بلاک چین می‌تواند حقوق مالکیت را حفظ کند، زیرا وقتی به درستی برای جزئیات قرارداد مبادله تنظیم شود، سابقه‌ای ارائه می‌کند که پیشنهاد و پذیرش را وادار می‌کند.
به طور منطقی، یک بلاک چین را می توان به عنوان متشکل از چندین لایه مشاهده کرد:
زیرساخت (سخت افزار)
شبکه (کشف گره، انتشار اطلاعات و تایید)
اجماع (اثبات کار، اثبات سهام)
داده ها (بلوک ها، تراکنش ها)
برنامه (قراردادهای هوشمند/برنامه های غیرمتمرکز، در صورت وجود)
بلوک ها
بلوک‌ها دسته‌ای از تراکنش‌های معتبر را نگه می‌دارند که هش شده و در درخت مرکل کدگذاری می‌شوند. هر بلوک شامل هش رمزنگاری بلوک قبلی در بلاک چین است که این دو را به هم مرتبط می کند. بلوک های متصل یک زنجیره را تشکیل می دهند. این فرآیند تکراری یکپارچگی بلوک قبلی را تائید می‌کند، تا بلوک اولیه که به بلوک پیدایش معروف است. برای اطمینان از یکپارچگی یک بلوک و داده های موجود در آن، بلوک معمولاً به صورت دیجیتال امضا می شود.
گاهی اوقات می توان بلوک های جداگانه را به طور همزمان تولید کرد و یک چنگال موقت ایجاد کرد. علاوه بر تاریخچه ایمن مبتنی بر هش، هر بلاک چین دارای یک الگوریتم مشخص برای امتیاز دهی به نسخه های مختلف تاریخ است به طوری که می توان یکی با امتیاز بالاتر را نسبت به سایرین انتخاب کرد.
بلوک هایی که برای گنجاندن در زنجیره انتخاب نشده اند، بلوک های یتیم نامیده می شوند. همتایان که از پایگاه داده پشتیبانی می کنند هر از گاهی نسخه های مختلفی از تاریخچه دارند. آنها فقط نسخه با بالاترین امتیاز از پایگاه داده را نگه می دارند که برای آنها شناخته شده است. هر زمان که یک همتا نسخه ای با امتیاز بالاتر (معمولاً نسخه قدیمی با یک بلوک جدید اضافه شده) دریافت می کند، پایگاه داده خود را گسترش داده یا بازنویسی می کند و بهبود را دوباره به همتایان خود ارسال می کند. هرگز تضمین مطلقی وجود ندارد که هر ورودی خاص برای همیشه در بهترین نسخه تاریخ باقی بماند.
بلاکچینها معمولاً برای اضافه کردن امتیاز بلوک‌های جدید به بلوک‌های قدیمی ساخته می‌شوند و به جای بازنویسی بلوک‌های قدیمی، انگیزه‌هایی برای گسترش آن با بلوک‌های جدید داده می‌شود. بنابراین، احتمال جانشین شدن یک ورودی به طور تصاعدی کاهش می یابد، زیرا بلوک های بیشتری در بالای آن ساخته می شوند و در نهایت بسیار کم می شوند. به عنوان مثال، بیت کوین از یک سیستم اثبات کار استفاده می کند، که در آن زنجیره ای که بیشترین اثبات کار را دارد، توسط شبکه معتبر در نظر گرفته می شود.
تعدادی روش وجود دارد که می توان از آنها برای نشان دادن سطح کافی از محاسبات استفاده کرد. در یک زنجیره بلوکی، محاسبات به‌جای روش سنتی جداشده و موازی، به‌صورت اضافی انجام می‌شود.
زمان را بلوک بندی کنید
زمان بلوک میانگین زمانی است که شبکه طول می کشد تا یک بلوک اضافی در بلاک چین ایجاد کند. برخی از بلاک چین‌ها هر پنج ثانیه یک بلاک جدید ایجاد می‌کنند. در زمان تکمیل بلوک، داده های موجود قابل تأیید می شوند. در کریپتوکارنسی، این عملاً زمانی است که تراکنش انجام می‌شود، بنابراین زمان بلاک کوتاه‌تر به معنای انجام تراکنش‌های سریعتر است. زمان بلاک برای اتریوم بین 14 تا 15 ثانیه تنظیم شده است، در حالی که برای بیت کوین به طور متوسط 10 دقیقه است.
هارد چنگال
هارد فورک یک تغییر قاعده است به طوری که نرم افزار اعتبار سنجی طبق قوانین قدیمی، بلوک های تولید شده بر اساس قوانین جدید را نامعتبر می بیند. در صورت هارد فورک، تمام گره هایی که قرار است مطابق با قوانین جدید کار کنند، باید نرم افزار خود را ارتقا دهند. اگر یک گروه از گره ها به استفاده از نرم افزار قدیمی ادامه دهند در حالی که گره های دیگر از نرم افزار جدید استفاده می کنند، یک تقسیم دائمی می تواند رخ دهد.
به عنوان مثال، اتریوم در سال 2016 برای "تکمیل" سرمایه‌گذاران در The DAO که با سوء استفاده از یک آسیب‌پذیری در کد آن هک شده بود، سخت‌افزار شد. در این مورد، چنگال منجر به تقسیم شدن زنجیره‌های اتریوم و اتریوم کلاسیک شد. در سال 2014 از جامعه Nxt خواسته شد تا هارد فورکی را در نظر بگیرد که منجر به بازگرداندن سوابق بلاک چین برای کاهش اثرات سرقت 50 میلیون NXT از یک صرافی بزرگ ارزهای دیجیتال شود. پیشنهاد هارد فورک رد شد و برخی از وجوه پس از مذاکره و پرداخت باج بازیابی شد. روش دیگر، برای جلوگیری از تقسیم دائمی، اکثر گره‌هایی که از نرم‌افزار جدید استفاده می‌کنند ممکن است به قوانین قدیمی بازگردند، همانطور که در ۱۲ مارس ۲۰۱۳ تقسیم بیت‌کوین اتفاق افتاد.
نوع دیگری از هارد فورک ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک پروژه بلاک چین منبع باز به عنوان الگوی پایه برای یک پروژه کاملاً جدید ارز دیجیتال استفاده شود. یکی از نمونه ها بلاک چین Safex است که از کد Monero به عنوان نقطه شروع برای اکوسیستم بلاک چین تجارت الکترونیک 2 سکه ای خود استفاده می کرد. Safex پایگاه کد Monero را در آوریل 2018 فورک کرد. (بین نسخه‌های مونرو نسخه 0.12.0.0 و نسخه 0.12.1.0) در commit 8fdf645397654956b74d6ddcd79f94bfa7bf2c5f. پس از فورک، تیم Safex تغییرات متعددی را - برای اولین بار انتشار حدود 20 هزار خط تغییر / درج کد منبع - برای ایجاد پایه‌ای برای بلاک چین Safex، که بلوک پیدایش خود را برای اثبات کار Safex Cash داشت، اجرا کرد. ، که وسیله مبادله ارز داخلی بازار همتا به همتا است.
عدم تمرکز
با ذخیره داده‌ها در شبکه همتا به همتا، بلاک چین تعدادی از خطرات ناشی از نگهداری داده‌ها را به صورت متمرکز حذف می‌کند. بلاک چین غیرمتمرکز ممکن است از ارسال پیام موقت و شبکه توزیع شده استفاده کند. یکی از خطرات عدم تمرکززدایی، به اصطلاح "حمله 51%" است که در آن یک نهاد مرکزی می تواند کنترل بیش از نیمی از یک شبکه را به دست آورد و می تواند آن رکورد خاص بلاک چین را به میل خود دستکاری کند و امکان خرج مضاعف را فراهم کند.
شبکه‌های بلاک چین همتا به همتا فاقد نقاط آسیب‌پذیری متمرکزی هستند که کرکرهای رایانه می‌توانند از آنها سوء استفاده کنند. به همین ترتیب، نقطه مرکزی شکست ندارد. روش های امنیتی بلاک چین شامل استفاده از رمزنگاری کلید عمومی است. یک کلید عمومی (رشته ای طولانی و تصادفی از اعداد) آدرسی در بلاک چین است. توکن های ارزش ارسال شده در سراسر شبکه به عنوان متعلق به آن آدرس ثبت می شوند. یک کلید خصوصی مانند رمز عبوری است که به مالک آن امکان دسترسی به دارایی‌های دیجیتال یا ابزاری برای تعامل با قابلیت‌های مختلفی که اکنون بلاک چین‌ها پشتیبانی می‌کنند، می‌دهد. داده های ذخیره شده در بلاک چین عموماً فاسد نشدنی در نظر گرفته می شوند.
هر گره در یک سیستم غیرمتمرکز یک کپی از بلاک چین دارد. کیفیت داده ها با تکرار گسترده پایگاه داده و اعتماد محاسباتی حفظ می شود. هیچ کپی "رسمی" متمرکزی وجود ندارد و هیچ کاربری بیش از هر کاربر دیگری "اعتماد" ندارد. تراکنش ها با استفاده از نرم افزار به شبکه پخش می شوند. پیام ها بر اساس بهترین تلاش تحویل داده می شوند. گره‌های ماینینگ تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند، آنها را به بلوکی که در حال ساخت هستند اضافه می‌کنند و سپس بلوک تکمیل‌شده را به گره‌های دیگر پخش می‌کنند. بلاک چین‌ها از طرح‌های مختلف زمان‌بندی، مانند اثبات کار، برای سریال‌سازی تغییرات استفاده می‌کنند. روش‌های اجماع جایگزین شامل اثبات سهام است. رشد یک بلاک چین غیرمتمرکز با خطر تمرکز همراه است، زیرا منابع کامپیوتری مورد نیاز برای پردازش مقادیر بیشتری از داده ها گران تر می شوند.
باز بودن
بلاک چین‌های باز نسبت به برخی از سوابق مالکیت سنتی کاربرپسندتر هستند، که اگرچه برای عموم باز است، اما برای مشاهده آنها نیاز به دسترسی فیزیکی دارند. از آنجایی که تمام بلاک چین های اولیه بدون مجوز بودند، بحث بر سر تعریف بلاک چین به وجود آمده است. موضوعی که در این بحث در حال انجام است این است که آیا یک سیستم خصوصی با تأیید کننده‌هایی که توسط یک مرجع مرکزی وظیفه و مجاز (مجوز) هستند، باید یک زنجیره بلوکی در نظر گرفته شود یا خیر. طرفداران زنجیره‌های مجاز یا خصوصی استدلال می‌کنند که اصطلاح «blockchain» ممکن است برای هر ساختار داده‌ای که داده‌ها را در بلوک‌های دارای مهر زمانی دسته‌بندی می‌کند، به کار رود. این بلاک چین ها به عنوان یک نسخه توزیع شده از کنترل همزمانی چند نسخه (MVCC) در پایگاه های داده عمل می کنند. همانطور که MVCC از تغییر همزمان دو تراکنش در یک شی واحد در پایگاه داده جلوگیری می کند، بلاک چین نیز از صرف خروجی واحد دو تراکنش در یک بلاک چین جلوگیری می کند.
مخالفان می‌گویند که سیستم‌های مجاز شبیه پایگاه‌های داده‌های سنتی شرکت‌ها هستند، از تأیید صحت داده‌های غیرمتمرکز پشتیبانی نمی‌کنند، و چنین سیستم‌هایی در برابر دستکاری و بازبینی اپراتورها سخت‌تر نیستند. نیکلای همپتون از Computerworld گفت که "بسیاری از راه حل های داخلی بلاک چین چیزی جز پایگاه داده های دست و پا گیر نخواهد بود" و "بدون یک مدل امنیتی واضح، بلاک چین های اختصاصی باید با شک و تردید مورد توجه قرار گیرند."
بی مجوزی
مزیت یک شبکه بلاک چین باز، بدون مجوز یا عمومی این است که محافظت در برابر بازیگران بد مورد نیاز نیست و نیازی به کنترل دسترسی نیست. این بدان معناست که اپلیکیشن ها را می توان بدون تایید یا اعتماد دیگران و با استفاده از بلاک چین به عنوان لایه انتقال به شبکه اضافه کرد.
بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال در حال حاضر با الزام ورودی‌های جدید به همراه اثبات کار، بلاک چین خود را ایمن می‌کنند. برای طولانی کردن بلاک چین، بیت کوین از پازل های هش کش استفاده می کند. در حالی که Hashcash در سال 1997 توسط آدام بک طراحی شد، ایده اصلی برای اولین بار توسط سینتیا دورک و مونی ناور و الی پونیاتوفسکی در مقاله سال 1992 "قیمت گذاری از طریق پردازش یا مبارزه با نامه های ناخواسته" ارائه شد.
در سال 2016، سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر برای پروژه‌های مرتبط با بلاک چین در ایالات متحده ضعیف شد، اما در چین افزایش یافت. بیت کوین و بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال از بلاک چین های باز (عمومی) استفاده می کنند. از آوریل 2018، بیت کوین بالاترین ارزش بازار را دارد.
بلاکچین خصوصی
بلاک چین های مجاز از یک لایه کنترل دسترسی برای کنترل افرادی که به شبکه دسترسی دارند استفاده می کنند. برخلاف شبکه های بلاک چین عمومی، اعتبار سنجی ها در شبکه های بلاک چین خصوصی توسط مالک شبکه بررسی می شوند. آنها برای تایید تراکنش ها به گره های ناشناس متکی نیستند و از اثر شبکه بهره نمی برند. بلاک چین های مجاز نیز می توانند با نام بلاک چین «کنسرسیوم» خوانده شوند. استدلال شده است که بلاک چین های مجاز می توانند سطح معینی از عدم تمرکز را تضمین کنند، در صورتی که به دقت طراحی شوند، برخلاف بلاک چین های بدون مجوز، که اغلب در عمل متمرکز هستند.
معایب بلاک چین خصوصی
نیکولای همپتون در Computerworld اشاره کرد که "همچنین نیازی به حمله 51 درصدی به یک بلاک چین خصوصی نیست، زیرا بلاک چین خصوصی (به احتمال زیاد) در حال حاضر 100 درصد از تمام منابع ایجاد بلاک را کنترل می کند. اگر می توانید حمله کنید یا به آن آسیب بزنید. ابزارهای ایجاد بلاک چین بر روی یک سرور شرکت خصوصی، می‌توانید به طور موثر ۱۰۰ درصد شبکه آنها را کنترل کنید و تراکنش‌ها را هر طور که می‌خواهید تغییر دهید. این مجموعه ای از پیامدهای نامطلوب به ویژه عمیق در طول یک بحران مالی یا بحران بدهی مانند بحران مالی 2007-2008 دارد، جایی که بازیگران قدرتمند سیاسی ممکن است تصمیماتی بگیرند که به نفع برخی گروه ها به قیمت از دست دادن گروه های دیگر باشد، و "بلاک چین بیت کوین توسط محافظت می شود. بعید است که هر بلاک چین خصوصی با استفاده از گیگاوات قدرت محاسباتی سعی کند از سوابق محافظت کند - این کار وقت گیر و گران است." او همچنین گفت: "در یک بلاک چین خصوصی نیز "مسابقه" وجود ندارد؛ هیچ انگیزه ای برای استفاده از قدرت بیشتر یا کشف سریع بلوک ها نسبت به رقبا وجود ندارد.
تحلیل بلاک چین
تجزیه و تحلیل بلاک چین های عمومی با محبوبیت بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و سایر ارزهای دیجیتال اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است. یک بلاک چین، اگر عمومی باشد، به هر کسی که می‌خواهد به مشاهده و تجزیه و تحلیل داده‌های زنجیره دسترسی داشته باشد، با توجه به اینکه دانش فنی لازم را دارد، می‌دهد.
فرآیند درک و دسترسی به جریان کریپتو برای بسیاری از ارزهای دیجیتال، صرافی‌های رمزنگاری و بانک‌ها یک مشکل بوده است. دلیل این امر اتهامات ارزهای رمزنگاری شده مبتنی بر بلاک چین است که تجارت غیرقانونی مواد مخدر، اسلحه، پولشویی و غیره را در بازار تاریک امکان پذیر می کند. یک باور رایج این بوده است که رمزارز خصوصی و غیرقابل ردیابی است، بنابراین بسیاری از بازیگران از آن برای مقاصد غیرقانونی استفاده می کنند. این در حال تغییر است و اکنون شرکت‌های تخصصی فناوری خدمات ردیابی بلاک چین را ارائه می‌کنند و صرافی‌های رمزنگاری، مجری قانون و بانک‌ها را بیشتر از آنچه در رابطه با وجوه ارز دیجیتال و صرافی‌های فیات-کریپتو می‌گذرد، آگاه می‌کنند.
برخی استدلال می کنند که این توسعه باعث شده است که مجرمان استفاده از رمزارزهای جدید مانند Monero را در اولویت قرار دهند. سوال در مورد دسترسی عمومی به داده های بلاک چین و حفظ حریم خصوصی همان داده ها است. این یک بحث کلیدی در ارزهای دیجیتال و در نهایت در بلاک چین است.
استاندارد سازی
در آوریل 2016، استانداردهای استرالیا پیشنهادی را به سازمان بین المللی استاندارد ارائه کرد تا استانداردهایی را برای پشتیبانی از فناوری بلاک چین در نظر بگیرد. این پیشنهاد منجر به ایجاد کمیته فنی ISO 307، بلاک چین و فناوری های دفتر کل توزیع شده شد. کمیته فنی دارای گروه های کاری مربوط به اصطلاحات بلاک چین، معماری مرجع، امنیت و حریم خصوصی، هویت، قراردادهای هوشمند، حاکمیت و قابلیت همکاری برای بلاک چین و DLT، و همچنین استانداردهای ویژه بخش های صنعت و الزامات عمومی دولت است. بیش از 50 کشور به همراه رابطین خارجی مانند انجمن ارتباطات مالی بین بانکی جهانی (SWIFT)، کمیسیون اروپا، فدراسیون بین المللی نقشه برداران، اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) و کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد در فرآیند استانداردسازی شرکت می کنند. برای اروپا (UNECE).
بسیاری دیگر از نهادهای استاندارد ملی و نهادهای استاندارد باز نیز روی استانداردهای بلاک چین کار می کنند. اینها عبارتند از: موسسه ملی استانداردها و فناوری (NIST)، کمیته اروپایی استانداردسازی الکتروتکنیکی (CENELEC)، موسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE)، سازمان پیشرفت استانداردهای اطلاعات ساختاریافته (OASIS)، و برخی افراد شرکت کنندگان در کارگروه مهندسی اینترنت (IETF).
بلاک چین متمرکز
اگرچه بیشتر پیاده سازی بلاک چین غیرمتمرکز و توزیع شده است، اوراکل یک ویژگی جدول بلاک چین متمرکز را در پایگاه داده Oracle 21c راه اندازی کرد. جدول بلاک چین در پایگاه داده Oracle 21c یک بلاک چین متمرکز است که ویژگی های تغییرناپذیری را ارائه می دهد. در مقایسه با بلاک‌چین‌های غیرمتمرکز، بلاک‌چین‌های متمرکز معمولاً نسبت به بلاک‌چین‌های توزیع‌شده مبتنی بر اجماع، توان عملیاتی بالاتر و تأخیر کمتری از تراکنش‌ها را فراهم می‌کنند.
انواع
در حال حاضر، حداقل چهار نوع بلوک وجود دارد
شبکه های ckchain - بلاک چین های عمومی، بلاک چین های خصوصی، بلاک چین های کنسرسیوم و بلاک چین های ترکیبی.
بلاک چین های عمومی
یک بلاک چین عمومی مطلقاً هیچ محدودیتی برای دسترسی ندارد. هر کسی با اتصال به اینترنت می‌تواند تراکنش‌ها را به آن بفرستد و همچنین اعتبارسنجی شود (یعنی در اجرای یک پروتکل اجماع شرکت کند). معمولاً، چنین شبکه هایی برای کسانی که آنها را ایمن می کنند و از نوعی الگوریتم اثبات سهام یا اثبات کار استفاده می کنند، انگیزه های اقتصادی ارائه می دهند.
برخی از بزرگترین و شناخته شده ترین بلاک چین های عمومی، بلاک چین بیت کوین و بلاک چین اتریوم هستند.
بلاک چین های خصوصی
یک بلاک چین خصوصی مجاز است. کسی نمی تواند به آن بپیوندد مگر اینکه توسط مدیران شبکه دعوت شود. دسترسی شرکت کننده و تایید کننده محدود شده است. برای تمایز بین بلاک چین‌های باز و سایر برنامه‌های پایگاه داده غیرمتمرکز همتا به همتا که خوشه‌های محاسباتی موقت نیستند، اصطلاح دفتر کل توزیع شده (DLT) معمولاً برای بلاک چین‌های خصوصی استفاده می‌شود.
بلاک چین های ترکیبی
یک بلاک چین ترکیبی دارای ترکیبی از ویژگی های متمرکز و غیرمتمرکز است. عملکرد دقیق زنجیره می تواند بر اساس اینکه کدام بخش از تمرکز و عدم تمرکز استفاده می شود متفاوت باشد.
زنجیره های جانبی
سایدچین نامی برای دفتر کل بلاک چین است که به موازات یک بلاک چین اولیه اجرا می شود. ورودی‌های بلاک چین اولیه (که در آن ورودی‌های گفته شده معمولاً دارایی‌های دیجیتال را نشان می‌دهند) می‌توانند به زنجیره جانبی و از آن مرتبط شوند. این به زنجیره جانبی اجازه می‌دهد تا مستقل از بلاکچین اولیه عمل کند (به عنوان مثال، با استفاده از یک ابزار جایگزین برای نگهداری سوابق، الگوریتم اجماع متناوب، و غیره).
فناوری بلاک چین را می توان در چندین حوزه ادغام کرد. استفاده اولیه از بلاک چین ها به عنوان دفتر کل توزیع شده برای ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین است. همچنین چند محصول عملیاتی دیگر وجود داشتند که تا اواخر سال 2016 از اثبات مفهوم کامل شده بودند. از سال 2016، برخی از کسب و کارها در حال آزمایش این فناوری و اجرای سطح پایین برای سنجش تأثیرات بلاک چین بر کارایی سازمانی در دفتر پشتی خود بودند.
در سال 2019، تخمین زده شد که حدود 2.9 میلیارد دلار در فناوری بلاک چین سرمایه گذاری شده است که نشان دهنده افزایش 89 درصدی نسبت به سال قبل است. علاوه بر این، International Data Corp تخمین زده است که سرمایه‌گذاری شرکت‌ها در فناوری بلاک چین تا سال 2022 به 12.4 میلیارد دلار خواهد رسید. علاوه بر این، طبق گزارش PricewaterhouseCoopers (PwC)، دومین شبکه بزرگ خدمات حرفه‌ای در جهان، فناوری بلاک چین پتانسیل ایجاد یک سالانه را دارد. ارزش تجاری بیش از 3 تریلیون دلار تا سال 2030. تخمین PwC با مطالعه ای که در سال 2018 انجام داده است، بیشتر شده است، که در آن PwC از 600 مدیر کسب و کار نظرسنجی کرد و مشخص کرد که 84٪ حداقل تا حدودی در معرض استفاده از فناوری بلاک چین قرار دارند، که این امر حاکی از میزان قابل توجهی است به تقاضا و علاقه به فناوری بلاک چین.
استفاده فردی از فناوری بلاک چین نیز از سال 2016 به شدت افزایش یافته است. طبق آمار در سال 2020، بیش از 40 میلیون کیف پول بلاک چین در سال 2020 در مقایسه با حدود 10 میلیون کیف پول بلاک چین در سال 2016 وجود داشت.
ارزهای رمزنگاری شده
اکثر ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک چین برای ثبت تراکنش ها استفاده می کنند. برای مثال، شبکه بیت کوین و شبکه اتریوم هر دو بر پایه بلاک چین هستند. در 8 می 2018 فیس بوک تایید کرد که یک گروه بلاک چین جدید را افتتاح خواهد کرد که توسط دیوید مارکوس، که قبلا مسئول مسنجر بود، هدایت می شود. پلتفرم ارز دیجیتال برنامه ریزی شده فیس بوک، لیبرا (که اکنون با نام دیم شناخته می شود)، به طور رسمی در 18 ژوئن 2019 معرفی شد.
شرکت جنایی Silk Road که در Tor فعالیت می‌کرد، از ارزهای دیجیتال برای پرداخت‌ها استفاده می‌کرد که دولت فدرال ایالات متحده برخی از آنها را از طریق تحقیق در مورد بلاک چین و مصادره آن تصرف کرده است.
دولت ها سیاست های متفاوتی در مورد قانونی بودن شهروندان خود یا بانک های صاحب ارزهای دیجیتال دارند. چین فناوری بلاک چین را در چندین صنعت از جمله یک ارز دیجیتال ملی اجرا می کند که در سال 2020 راه اندازی شد. برای تقویت ارزهای مربوطه خود، دولت های غربی از جمله اتحادیه اروپا و ایالات متحده پروژه های مشابهی را آغاز کرده اند.
قراردادهای هوشمند
قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین، قراردادهای پیشنهادی هستند که می توانند به طور جزئی یا کامل اجرا یا بدون تعامل انسانی اجرا شوند. یکی از اهداف اصلی یک قرارداد هوشمند، سپردن خودکار است.
یکی از ویژگی‌های کلیدی قراردادهای هوشمند این است که آنها نیازی به شخص ثالث قابل اعتماد (مانند یک متولی) ندارند تا به عنوان یک واسطه بین نهادهای قراردادی عمل کند - شبکه بلاک چین قرارداد را به تنهایی اجرا می‌کند. این ممکن است اصطکاک بین موجودیت ها را هنگام انتقال ارزش کاهش دهد و متعاقباً می تواند دری را به سطح بالاتری از اتوماسیون تراکنش باز کند.
بحث کارکنان صندوق بین المللی پول در سال 2018 گزارش داد که قراردادهای هوشمند مبتنی بر فناوری بلاک چین ممکن است خطرات اخلاقی را کاهش داده و به طور کلی استفاده از قراردادها را بهینه کند. اما "هیچ سیستم قرارداد هوشمند قابل دوام هنوز ظهور نکرده است." به دلیل عدم استفاده گسترده وضعیت قانونی آنها نامشخص بود.
خدمات مالی
به گفته ریسون، بسیاری از بانک‌ها علاقه خود را به پیاده‌سازی دفتر کل توزیع‌شده برای استفاده در بانکداری ابراز کرده‌اند و با شرکت‌هایی که بلاک چین‌های خصوصی را ایجاد می‌کنند، همکاری می‌کنند، و طبق مطالعه سپتامبر 2016 IBM، این امر سریعتر از حد انتظار رخ می‌دهد.
بانک‌ها به این فناوری علاقه‌مند هستند زیرا پتانسیل افزایش سرعت سیستم‌های تسویه حساب پشتیبان را دارد. علاوه بر این، همانطور که صنعت بلاک چین به بلوغ اولیه رسیده است، قدردانی نهادی افزایش یافته است که عملاً زیرساخت یک صنعت مالی کاملاً جدید است، با تمام پیامدهای آن.
بانک‌هایی مانند UBS در حال افتتاح آزمایشگاه‌های تحقیقاتی جدیدی هستند که به فناوری بلاک چین اختصاص داده شده‌اند تا بررسی کنند چگونه می‌توان از بلاک چین در خدمات مالی برای افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها استفاده کرد.
برنبرگ، یک بانک آلمانی، بر این باور است که بلاک چین یک "فناوری بیش از حد" است که تعداد زیادی "اثبات مفهوم" داشته است، اما همچنان چالش‌های بزرگ و داستان‌های موفقیت بسیار کمی دارد.
بلاک چین همچنین باعث ایجاد پیشنهادات اولیه سکه (ICO) و همچنین دسته جدیدی از دارایی های دیجیتال به نام پیشنهادات رمز امنیتی (STOs) شده است که گاهی اوقات به آن پیشنهادات امنیت دیجیتال (DSOs) نیز گفته می شود. STO/DSOs ممکن است به صورت خصوصی یا در بورس اوراق بهادار تنظیم‌شده عمومی انجام شود و برای نمادسازی دارایی‌های سنتی مانند سهام شرکت و همچنین دارایی‌های نوآورانه‌تر مانند مالکیت معنوی، املاک و مستغلات، هنر یا محصولات فردی استفاده می‌شود. تعدادی از شرکت‌ها در این فضا فعال هستند و خدماتی را برای توکن‌سازی، STOهای خصوصی و STOهای عمومی ارائه می‌دهند.
بازی ها
فناوری بلاک چین، مانند ارزهای دیجیتال و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) در بازی‌های ویدیویی برای کسب درآمد استفاده شده است. بسیاری از بازی‌های سرویس زنده، گزینه‌های سفارشی‌سازی درون بازی را ارائه می‌کنند، مانند پوسته شخصیت یا سایر آیتم‌های درون بازی، که بازیکنان می‌توانند آنها را کسب کنند و با استفاده از ارز درون بازی با دیگر بازیکنان معامله کنند.
برخی از بازی‌ها همچنین امکان داد و ستد اقلام مجازی را با استفاده از ارزهای واقعی فراهم می‌کنند، اما این ممکن است در برخی از کشورهایی که بازی‌های ویدیویی شبیه قمار هستند غیرقانونی باشد و منجر به مشکلات بازار خاکستری مانند قمار پوستی شده است، و بنابراین ناشران معمولاً از اجازه دادن به بازیکنان برای کسب درآمد واقعی از بازی ها خودداری کردند. بازی‌های بلاک چین معمولاً به بازیکنان این امکان را می‌دهند که این آیتم‌های درون بازی را با ارز دیجیتال مبادله کنند، که سپس می‌تواند با پول مبادله شود.
اولین بازی شناخته شده ای که از فناوری های بلاک چین استفاده کرد، CryptoKitties بود که در نوامبر 2017 راه اندازی شد، جایی که بازیکن NFT ها را با ارز دیجیتال اتریوم خریداری می کرد، هر NFT شامل یک حیوان خانگی مجازی بود که بازیکن می توانست با دیگران پرورش دهد تا فرزندانی با ویژگی های ترکیبی به عنوان NFT های جدید ایجاد کند. این بازی در دسامبر 2017 زمانی که یک حیوان خانگی مجازی بیش از 100000 دلار آمریکا فروخته شد، خبرساز شد. CryptoKitties همچنین مشکلات مقیاس‌پذیری بازی‌های روی اتریوم را زمانی که در اوایل سال ۲۰۱۸ شلوغی قابل‌توجهی در شبکه اتریوم ایجاد کرد، نشان داد و تقریباً ۳۰ درصد از کل تراکنش‌های اتریوم برای بازی بود.
در اوایل دهه 2020، موفقیتی در بازی‌های ویدیویی با استفاده از بلاک چین به دست نیامده بود، زیرا این بازی‌ها تمایل دارند به جای استفاده از اشکال سنتی‌تر گیم‌پلی، که جذابیت محدودی برای اکثر بازیکنان ایجاد می‌کند، روی استفاده از بلاک چین برای حدس و گمان تمرکز کنند. چنین بازی هایی همچنین ریسک بالایی برای سرمایه گذاران دارند زیرا پیش بینی درآمد آنها دشوار است. با این حال، موفقیت‌های محدود برخی از بازی‌ها، مانند Axie Infinity در طول همه‌گیری COVID-19، و برنامه‌های شرکت‌ها به سمت محتوای متاورس، علاقه‌مندی به حوزه GameFi را افزایش داد، اصطلاحی که تقاطع بازی‌های ویدیویی و تامین مالی را که معمولاً توسط ارز بلاکچین پشتیبانی می‌شود، توصیف می‌کند. در نیمه دوم سال 2021. چندین ناشر بزرگ، از جمله Ubisoft، Electronic Arts، و Take Two Interactive، اعلام کرده‌اند که بازی‌های مبتنی بر بلاک چین و NFT در آینده مورد توجه جدی شرکت‌هایشان قرار خواهند گرفت.
در اکتبر 2021، شرکت Valve بازی‌های بلاک چین، از جمله آن‌هایی که از ارزهای دیجیتال و NFT استفاده می‌کنند را از میزبانی در سرویس فروشگاه دیجیتال Steam خود که به‌طور گسترده برای بازی‌های رایانه‌ای شخصی استفاده می‌شود، ممنوع کرد و ادعا کرد که این گسترش سیاست‌های آنها در ممنوعیت بازی‌های ارائه‌شده در آیتم های بازی با ارزش واقعی پیشینه قبلی Valve در قمار، به ویژه قمار پوست، به عنوان عاملی در تصمیم گیری برای ممنوعیت بازی های بلاک چین حدس زده می شد. روزنامه‌نگاران و بازیکنان به تصمیم Valve پاسخ مثبت دادند زیرا بازی‌های بلاک چین و NFT به کلاهبرداری و کلاهبرداری در بین اکثر گیمرهای رایانه شخصی شهرت دارند، Epic Games که فروشگاه Epic Games را در رقابت با Steam اداره می‌کند، گفت که آنها برای بازی‌های بلاک چین پذیرفته شده باز هستند. در پی امتناع Valve.
زنجیره تامین
چندین تلاش مختلف برای به کارگیری بلاک چین در مدیریت زنجیره تامین انجام شده است.
استخراج کالاهای گرانبها - فناوری بلاک چین برای ردیابی منشاء سنگ های قیمتی و سایر کالاهای گرانبها استفاده شده است. در سال 2016،
وال استریت ژورنال گزارش داد که شرکت فناوری بلاکچین Everledger با سرویس ردیابی مبتنی بر بلاک چین IBM برای ردیابی منشأ الماس‌ها همکاری می‌کند تا اطمینان حاصل شود که آنها از نظر اخلاقی استخراج شده‌اند. از سال 2019، شرکت بازرگانی الماس (DTC) در ساخت یک محصول زنجیره تامین تجارت الماس به نام Tracr مشارکت داشته است.
تامین غذا - از سال 2018، والمارت و IBM آزمایشی را برای استفاده از یک سیستم مبتنی بر بلاک چین برای نظارت بر زنجیره تامین کاهو و اسفناج اجرا می کردند - همه گره های بلاک چین توسط Walmart اداره می شدند و در ابر IBM قرار داشتند.
صنعت مد - یک رابطه غیرشفاف بین برندها، توزیع کنندگان و مشتریان در صنعت مد وجود دارد که از توسعه پایدار و پایدار صنعت مد جلوگیری می کند. بلاک چین این کمبود را جبران می کند و اطلاعات را شفاف می کند و مشکل توسعه پایدار صنعت را حل می کند.
نام های دامنه
چندین تلاش مختلف برای ارائه خدمات نام دامنه از طریق بلاک چین وجود دارد. این نام‌های دامنه را می‌توان با استفاده از یک کلید خصوصی کنترل کرد، که ظاهراً به وب‌سایت‌های غیرقابل سانسور اجازه می‌دهد. این همچنین توانایی یک ثبت کننده برای سرکوب دامنه های مورد استفاده برای کلاهبرداری، سوء استفاده یا محتوای غیرقانونی را دور می زند.
Namecoin یک ارز دیجیتال است که از دامنه سطح بالای «.bit» (TLD) پشتیبانی می کند. Namecoin در سال 2011 از بیت کوین جدا شد. بیت TLD توسط ICANN تحریم نشده است، در عوض به یک ریشه DNS جایگزین نیاز دارد. تا سال 2015، 28 وب سایت از 120000 نام ثبت شده از آن استفاده کردند. Namecoin در سال 2019 توسط OpenNIC به دلیل بدافزار و سایر مشکلات قانونی دیگر حذف شد. دیگر جایگزین های بلاک چین برای ICANN عبارتند از The Handshake Network، EmerDNS و Unstoppable Domains.
TLD های خاص شامل «.eth»، «.luxe» و «.kred» هستند که از طریق سرویس نام اتریوم (ENS) با بلاک چین اتریوم مرتبط هستند. TLD .kred همچنین به عنوان جایگزینی برای آدرس‌های کیف پول ارزهای دیجیتال معمولی عمل می‌کند، زیرا برای انتقال ارزهای دیجیتال راحت است.
استفاده های دیگر
فناوری بلاک چین می‌تواند برای ایجاد یک سیستم دفتر کل دائمی، عمومی و شفاف برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به فروش، ردیابی استفاده دیجیتال و پرداخت‌ها به سازندگان محتوا، مانند کاربران بی‌سیم یا نوازندگان، استفاده شود.
نظرسنجی CIO 2019 گارتنر گزارش داد که 2 درصد از پاسخ دهندگان آموزش عالی پروژه های بلاک چین را راه اندازی کرده اند و 18 درصد دیگر در حال برنامه ریزی پروژه های دانشگاهی در 24 ماه آینده هستند. در سال 2017، IBM با ASCAP و PRS for Music همکاری کرد تا از فناوری بلاک چین در توزیع موسیقی استفاده کند. سرویس Mycelia Imogen Heap نیز به عنوان جایگزینی مبتنی بر بلاک چین پیشنهاد شده است "که به هنرمندان کنترل بیشتری بر نحوه گردش آهنگ‌ها و داده‌های مرتبط با آنها در میان طرفداران و سایر نوازندگان می‌دهد."
روش های توزیع جدیدی برای صنعت بیمه مانند بیمه همتا به همتا، بیمه پارامتریک و بیمه خرد پس از پذیرش بلاک چین در دسترس است. اقتصاد اشتراک‌گذاری و اینترنت اشیا نیز قرار است از بلاکچینها سود ببرند، زیرا در آنها همتایان زیادی مشارکت دارند. استفاده از بلاک چین در کتابخانه ها با کمک مالی موسسه خدمات موزه و کتابخانه ایالات متحده در حال بررسی است.
طرح های دیگر بلاک چین عبارتند از Hyperledger، تلاش مشترک بنیاد لینوکس برای پشتیبانی از دفتر کل توزیع شده مبتنی بر بلاک چین، با پروژه های تحت این ابتکار از جمله Hyperledger Burrow (توسط Monax) و Hyperledger Fabric (به رهبری IBM). دیگری Quorum، یک بلاک چین خصوصی مجاز توسط JPMorgan Chase با فضای ذخیره سازی خصوصی است که برای برنامه های کاربردی قرارداد استفاده می شود.
اوراکل یک ویژگی جدول بلاک چین را در پایگاه داده Oracle 21c خود معرفی کرد.
بلاک چین همچنین در تجارت انرژی همتا به همتا استفاده می شود.
بلاک چین را می توان با مرتبط کردن شناسه های منحصر به فرد به محصولات، اسناد و محموله ها و ذخیره سوابق مرتبط با تراکنش هایی که قابل جعل یا تغییر نیستند، در شناسایی تقلبی ها استفاده کرد. با این حال، استدلال می‌شود که فناوری بلاک چین باید با فناوری‌هایی تکمیل شود که پیوند قوی بین اشیاء فیزیکی و سیستم‌های بلاک چین ایجاد می‌کند. EUIPO با هدف «تعریف، آزمایش و پیاده‌سازی» زیرساخت‌های ضد جعل در سطح اروپا، یک انجمن بلوک‌آهن ضد جعل ایجاد کرد. سازمان استاندارد هلندی NEN از بلاک چین همراه با کدهای QR برای احراز هویت گواهی ها استفاده می کند.
قابلیت همکاری بلاک چین
با افزایش تعداد سیستم‌های بلاک چین، حتی تنها آن‌هایی که از ارزهای رمزپایه پشتیبانی می‌کنند، ظاهر می‌شوند، قابلیت همکاری بلاک چین به موضوعی مهم تبدیل شده است. هدف، پشتیبانی از انتقال دارایی ها از یک سیستم بلاک چین به سیستم بلاک چین دیگر است. وگنر اظهار داشت که "همکاری توانایی دو یا چند جزء نرم افزاری برای همکاری با وجود تفاوت در زبان، رابط و پلت فرم اجرا است." بنابراین، هدف از قابلیت همکاری بلاک چین، حمایت از چنین همکاری بین سیستم های بلاک چین، با وجود آن نوع تفاوت ها است.
در حال حاضر چندین راه حل های قابلیت همکاری موجود است. آنها را می توان به سه دسته طبقه بندی کرد: رویکردهای قابلیت همکاری ارزهای دیجیتال، موتورهای بلاک چین و اتصال دهنده های بلاک چین.
چندین شرکت کننده انفرادی IETF پیش نویس معماری قابلیت همکاری بلاک چین را تهیه کردند.
نگرانی های مصرف انرژی
استخراج بلاک چین - محاسبات کامپیوتری همتا به همتا که تراکنش ها توسط آن اعتبار و تایید می شوند - به مقدار قابل توجهی انرژی نیاز دارد. در ژوئن 2018، بانک تسویه حساب های بین المللی از استفاده از بلاک چین های اثبات کار عمومی به دلیل مصرف بالای انرژی آنها انتقاد کرد. در سال 2021، مطالعه ای توسط دانشگاه کمبریج مشخص کرد که بیت کوین (با 121 تراوات ساعت در سال) بیشتر از آرژانتین (با 121 تراوات ساعت) و هلند (109 تراوات ساعت) برق مصرف می کند. به گفته Digiconomist، یک تراکنش بیت کوین به 708 کیلووات ساعت انرژی الکتریکی نیاز دارد، مقداری که یک خانوار آمریکایی به طور متوسط در 24 روز مصرف کرده است.
در فوریه 2021، جانت یلن، وزیر خزانه داری ایالات متحده، بیت کوین را "روشی بسیار ناکارآمد برای انجام تراکنش ها" خواند و گفت: "میزان انرژی مصرف شده در پردازش این تراکنش ها خیره کننده است." در مارس 2021، بیل گیتس بیان کرد که "بیت کوین در هر تراکنش از هر روش دیگری که برای بشر شناخته شده است، از برق بیشتری استفاده می کند" و افزود: "این یک چیز اقلیمی عالی نیست."
نیکلاس ویور، از مؤسسه بین‌المللی علوم رایانه در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، امنیت آنلاین بلاک چین و کارایی انرژی بلاک چین‌های عمومی اثبات کار را بررسی کرد و در هر دو مورد آن را به شدت ناکافی دانست. 31 تا 45 تراوات ساعت برق مصرف شده برای بیت کوین در سال 2018 بین 17 تا 22.9 میلیون تن CO2 تولید کرد. تا سال 2022، دانشگاه کمبریج و Digiconomist تخمین زدند که دو بزرگترین بلاک چین اثبات کار، بیت کوین و اتریوم، در مجموع دو برابر کل سوئد در یک سال مصرف می‌کردند که منجر به انتشار 120 میلیون تن شد.
در صنعت کریپتوکارنسی، نگرانی در مورد مصرف بالای انرژی، برخی از شرکت‌ها را وادار کرده است که از مدل بلاک چین اثبات کار به مدل اثبات سهام کم انرژی بروند. دانشگاهیان و محققان تخمین زده اند که بیت کوین 100000 برابر بیشتر از شبکه های اثبات سهام انرژی مصرف می کند.
تحقیقات دانشگاهی
در اکتبر 2014، MIT Bitcoin Club، با کمک مالی فارغ التحصیلان MIT، امکان دسترسی به 100 دلار بیت کوین را برای دانشجویان مقطع کارشناسی موسسه فناوری ماساچوست فراهم کرد. نرخ پذیرش، همانطور که توسط کاتالینی و تاکر (2016) مطالعه شد، نشان داد که وقتی افرادی که معمولاً فناوری‌ها را زودتر قبول می‌کنند، با تأخیر دسترسی پیدا می‌کنند، تمایل به رد فناوری دارند. بسیاری از دانشگاه‌ها در سال 2017 دپارتمان‌هایی را با تمرکز بر کریپتو و بلاک چین، از جمله MIT، تأسیس کرده‌اند. طبق گزارش فایننشال تایمز، در همان سال، ادینبورگ به "یکی از اولین دانشگاه‌های بزرگ اروپایی تبدیل شد که دوره بلاک چین را راه‌اندازی کرد."
تصمیم به فرزندخواندگی
انگیزه های پذیرش فناوری بلاک چین (جنبه ای از پذیرش نوآوری) توسط محققان بررسی شده است. برای مثال، یانسن و همکاران. چارچوبی برای تجزیه و تحلیل ارائه کرد، و کونز و نظرسنجی اشاره کردند که پذیرش می تواند به شدت توسط عوامل غیرفنی هدایت شود. لی بر اساس مدل‌های رفتاری، تفاوت‌های بین پذیرش در سطح فردی و سطوح سازمانی را مورد بحث قرار داده است.
همکاری
محققان در زمینه تجارت و مدیریت مطالعه نقش بلاک چین را برای حمایت از همکاری آغاز کرده اند. استدلال شده است که زنجیره‌های بلوکی می‌توانند هم همکاری (یعنی جلوگیری از رفتار فرصت‌طلبانه) و هم هماهنگی (یعنی ارتباطات و اشتراک‌گذاری اطلاعات) را تقویت کنند. به لطف قابلیت اطمینان، شفافیت، قابلیت ردیابی سوابق و تغییر ناپذیری اطلاعات، بلاک چین ها همکاری را به گونه ای تسهیل می کنند که هم با استفاده سنتی از قراردادها و هم با هنجارهای رابطه ای متفاوت است.
برخلاف قراردادها، بلاک چین ها مستقیماً به سیستم قانونی برای اجرای توافقات متکی نیستند. علاوه بر این، برخلاف استفاده از هنجارهای رابطه‌ای، بلاک چین‌ها نیازی به اعتماد یا ارتباط مستقیم بین همکاران ندارند.
بلاک چین و ممیزی داخلی
نیاز به ممیزی داخلی برای نظارت مؤثر بر کارایی سازمانی مستلزم تغییر در نحوه دسترسی به اطلاعات در قالب‌های جدید است. پذیرش بلاک چین نیازمند چارچوبی برای شناسایی خطر مواجهه با تراکنش‌های استفاده از بلاک چین است. موسسه حسابرسان داخلی نیاز به حسابرسان داخلی را برای رسیدگی به این فناوری تحول آفرین شناسایی کرده است. روش‌های جدیدی برای توسعه برنامه‌های حسابرسی که تهدیدها و خطرات را شناسایی می‌کنند، مورد نیاز است. مطالعه بنیاد حسابرسی داخلی، بلاک چین و حسابرسی داخلی، این عوامل را ارزیابی می کند. موسسه حسابداران رسمی آمریکا نقش های جدیدی را برای حسابرسان در نتیجه بلاک چین مشخص کرده است.
